பிரபஞ்சநடனம்

காலவெளித்திரையில்
சலனப்படங்களாக
பிரபஞ்சம் விரிகிறது.

காலம் காலி ஆகையில்
பிரபஞ்சம் இருப்பில்
வெளியாகிறது.

காலத்தின் மையநோக்குவிரிவு
காலியாகவும் – சிவமாகவும்
காலியில் மையவிலகுவிரிவு
காலமாகவும் – சக்தியாகவும்
வியாபிக்கையில்
பிரபஞ்சநடனமாய் விரிகிறது.

உடுக்கின் இடை நசிகையில்
நாதமாய் விரிகிறது காலம்.
உடுக்கின் இடை தளர்கையில்
காலியாய் விரிகிறது நாதம்.

இடம், வலமாய்
காலமும் காலியும்
சுழித்தாடுகையில்
அதன் மையத்தில்
சிருஷ்டிப்பும் ஊழியும்
தாளலயமாய் விரிகிறது.

இருத்தலும்
இயங்கலும்
இயங்கியே இருத்தலும்
இருப்பே இயங்கலும்
ஒய்விலாப் பேரண்டத் தாண்டவம்.

துகிலெனக் காலம் காலியில் ஆட
துகில் நூலிடை வெளியெனக் காலியும் ஆடும்.
தகுதிமி தகுதிமி தகுதிமிதோமென
நாதமாய் காலமும் காலியும்
பின்னமுள் பின்னமாய்
பேரண்டத்தொடையாய்;
அணுக்களின் மடையாய்;
எழுகிறான் பிரபஞ்சச்சிற்பி.

அவன்
காலத்தைச் செதுக்கையில்
காலம் சிதறி
காலியாகிறது.